Bu ay Ekim sürünmeyi bırakıp dizlerinin üzerinde emeklemeye başladı. Fakat hala bir yere yetişmeye acelesi varsa sürünme pozisyonuna geçip çabuk çabuk ilerliyor. Geçen ay yalnızca sehpa ve koltuk kenarı gibi kavrayabildiği yerlerden tutunup ayağa kalkarken bu ay buz dolabı, duvar gibi düz yüzeylerden de avucuyla destek alıp ayağa kalkıyor. [Devamını Oku]
Ekim’in artık bir bebek değil, çocuk olmaya başladığını hissediyorum. Daha yedi ayda bunu söylemek için belki erken ama bazen Ekim’in benim çocuğum olmaktan ziyade arkadaşım olduğunu düşünüyorum çoğu zaman. Mutfakta bir şeyler yaparken henüz cevap almayacağımı bilsem de ‘Ekim bunu nasıl yapalım? Sen bu konuda ne düşünüyorsun?’ gibi sorular sorup, hem onu oyalıyorum hem de yaptığım işlere onu katarak daha eğlenceli hale getiriyorum. O genelde plastik kaşığını veya kumaş kedisini kemirmekle meşgul oluyor, ama etrafımda olması beni çok mutlu ediyor.
Ekim artık etrafta olup bitenleri, bizim söylediklerimizi tamamen anlıyormuş gibi hissediyorum. Ben ona yemek hazırlarken heyecanla beni bekliyor, tabağında yemeği görünce sevinç çığlıkları atıyor ve kaşığı görür görmez ağzını açıyor. [Devamını Oku]
Bu ayın en heyecanlı kısmı ek gıda denemelerimizdi. Üçüncü ayın sonundaki kontrolde hemşire bize beslenmeyle ilgili bir kitapçık verdi ve artık ufak ufak bazı yiyeceklerin tadına baktırmamız gerektiğini, aksi halde 6. aydan sonra tatlara alışmasının daha zor olabileceğini söyledi. [Devamını Oku]
Hamilelikten önce yüzme antrenmanlarıma devam ederken havuza bebekleriyle gelen insanlar ve soyunma odalarında bebeklere ayrılan bölümler görüyordum fakat bebekleri yüzdürmekle ilgili hiçbir fikrim yoktu. Ekim doğduktan sonra onunla beraber yapabileceğimiz aktiviteleri düşünürken aklıma yüzme geldi ve internette biraz araştırınca evimize yakın olan, bizim de olimpik havuzunu kullandığımız spor merkezinde Aquabarn adlı bir klübün bebekler için yüzme kursları düzenlediğini öğrendim, hemen arayıp kayıt yaptırdım.
Her geçen ay birbirinden daha eğlenceli oluyor. Sanki artık Ekim söylediğim her şeyi anlıyormuş gibi hissediyorum. Farklı yüz ifadelerime farklı tepkiler veriyor, ben gülersem o da gülüyor. Artık çok daha güçlü bir bağ var gibi aramızda. [Devamını Oku]
‘Bunlar çok büyük’ diyip dolabın bir köşesine ayırdığım kıyafetlerin bir kısmını neredeyse küçülmek üzereyken yakaladım bu ay. O yüzden her gün değişik bir kıyafet giydirmeye çalışıyorum Ekim’e, o kadar kıyafet boşa gitmesin diye. Hızlı büyür demişlerdi de inanmamıştım, kilosu doğum kilosunun iki katına ulaştı 5600 gram oldu, boyu da 60 santimetreyi buldu. [Devamını Oku]
Henüz iki ayı beraber geçirmişken, ben Ekim’in ne kadar hızlı büyüdüğüne inanamamaya başladım bile. Artık gözleri anlamlı bakmaya, evin içinde Barış’la beni takip etmeye başladı. Altı değişirken başının üzerindeki duvarda asılı resimler en yakın arkadaşları oldu, her seferinde onları keşfedip yeni görmüş gibi sevinip gülüyor :) Gülücükler de bu ay gelen yeniliklerden biri. İlk doğduğundan beri sahip olduğu fazla ciddi ve seviyeli yüz ifadesi ara ara gülücüklere teslim oluyor artık. [Devamını Oku]
Zaman çok çabuk geçti, Ekim geçen hafta birinci ayını doldurdu bile.
Hastaneden geldiğimizden beri hepimiz yeni düzene alışmaya çalışıyoruz. En zor günler ilk bir kaç gündü, daha sonra düzenimiz yavaş yavaş oturmaya başladı. İlk günlerden itibaren ailelerimizin ziyaretleri bizim için her şeyi çok kolaylaştırdı. [Devamını Oku]
Bebeğimiz 27 Eylül Pazar günü saat 00:56’da, beklenen doğum tarihinden iki buçuk hafta erken, 2830 gr ve 48 cm olarak, sağlıklı bir şekilde dünyaya geldi. İsmini Ekim koyduk.
İki hafta önceki Cumartesi tüm gün şehirde dolaşıp uzun bir yürüyüş yaptıktan sonra akşam üzeri davetli olduğumuz yemeğe hazırlanmak için eve dönmüştük. Saat 18:00’e doğru daha önce hissetmediğim garip bir sancı hissettim. [Devamını Oku]
